ครั้งแรก ความรู้สึกแรก ที่มาวัดพระธรรมกาย ตอนที่ 3

ความเดิมตอนที่แล้ว~

จากนั้นก็มีอีกหลายๆคนในห้องลงชื่อสมัครเหมือนๆกันกับเรา แล้วพี่เขาก็จากไป โดยทิ้งท้ายก่อนจากไว้ว่า

"น้องที่จะเป็น V-Cheer ได้ ต้องไปเจอกันที่ชมรมนะครับ โดยจะต้องไปฝึกซ้อมทุกวัน จนกว่าจะถึง

วันที่ 11 ธันวาคม วันนั้นเราจะเดินทางไปพักค้างกัน เพื่อทำกิจกรรมในวันรุ่งขี้น คือวันงาน 12 ธันวาคม ครับ"

******************************

หลังจากวันนั้น... เราก็ไปฝึกซ้อมการทำหน้าที่ที่ชมรมอย่างต่อเนื่อง พี่ๆที่ชมรมนี้แปล๊กแปลก... ยิ้มแย้มแจ่มใสได้ตลอดเวลา ยิ้มเก่งยิ่งกว่านางสาวไทยอีกนะ แถมยกมือไหว้น้องๆก่อนทุกครั้ง เราพยายามจะยกมือไหว้พี่ๆเขาก่อน แต่ไม่เคยทันเลย อ้อ...ลืมบอกไปว่า...มหา'ลัยนี้ ระบบ SOTUS แรงมากนะ ต้องให้ความเคารพรุ่นพี่ มิเช่นนั้นจะถูกว้ากกกกน้ำตาไหลพรากได้ น่ากลัวมาก 555+ พอมาเจอพี่ชมรมนี้ มันก็เลยรู้สึกแปลกๆ 555 แต่ก็เป็นความแปลกที่ทำให้รู้สึกดีจนลืมความรู้สึกแย่ๆ ไปเลย ส่วนดีๆของพี่ๆเขามีเยอะนะ แต่ไว้เล่าในโอกาสถัดไปดีกว่า เดี๋ยวจะยาวเกินไป

.

.

.

ในที่สุด ก็ถึงวันที่ 11 ธันวาคม ที่จะต้องเดินทางไปพักค้างที่วัดพระธรรมกาย บอกตามตรงว่ามีความกังวลนะ เพราะฝังใจกับการไปพักค้างวัดตอนเข้าค่ายปฏิบัติธรรมสมัยมัธยมอ่ะ คือไม่มีความสุขเลย ขี้หมาเพียบ กินข้าวยังได้กลิ่น บางทีกินข้าวไปท่ามกลางกลิ่นขี้หมา เจอหมาขี้เรื้อนที่มีเห็บหมาเดินยั้วเยี้ย กลิ่นหมาขี้เรื้อนตลบอบอวล ฯลฯ ขนาดเป็นวัดที่คนนิยมไปกันด้วยนะ กลับมานี่รู้สึกแย่มากอ่ะ บอกเลย คุณครูบอกว่าฝึกขันติ บอกตามตรงมันไม่ได้ทำให้รู้สึกอยากฝึกเลย กลับรู้สึกยี้~ ไม่อยากเข้าวัดเลยด้วยซ้ำ สาเหตุที่ไม่อยากเข้าวัด ก็เพราะแบบนี้แหละ นอกจากความน่าเบื่อ ก็คือความไม่สะอาดอ่ะ เดาว่าวัยรุ่นหลายคนก็คงเจอและไม่ชอบเหมือนกัน

ส่วนครั้งแรกที่มาถึงวัดพระธรรมกายหรอ... ก็ไม่เจอขี้หมา,หมาขี้เรื้อน หรือความสกปรกใดๆ เป็นวัดที่สะอาดมาก แต่ยังไม่ได้ถึงขั้นประทับใจอะไร ออกแนวสงสัยว่า "นี่วัดหรอ" ไหนโบสถ์ ไหนพวกระย้าย้อย ระยิบระยับ บลาๆๆๆ ทำไมเจอแต่ลานกว้างๆ กับคนเยอะๆ งง มาทราบตอนหลังว่าที่ๆไป เขาเรียก "สภาธรรมกายสากล" อธิบายง่ายๆว่าเหมือนศาลาการเปรียญอ่ะ แต่ขนาดใหญ่กว่ามากกกกก ก็พอดีกับจำนวนคนนะ เพราะคนก็เยอะมากกกกกกก....มากจริงๆ ตอนนั้นกลัวหลงมาก เพราะมาคนเดียว เพื่อนในแก๊งค์ไม่ยอมมา แต่แล้วก็อุ่นใจมากขึ้นว่าไม่หลงแน่นอน ไม่ใช่จำทางได้แล้วนะ  แต่เพราะสังเกตเห็นสัญลักษณ์บนเสา ที่เป็นตัวอักษรบ้าง ตัวเลขบ้าง ผลไม้บ้าง พอเดินๆไปเลยพบว่า มันเรียงลำดับจ้า ...โห...เป็นอะไรที่แกรนด์มากเลยนะ เพราะต่างประเทศเขาก็ใช้ระบบจัดการแบบนี้เวลาจัดงานใหญ่ๆ ป้องกันการหลงทาง 

เฮ้ย...ใครคิดเนี่ยะ เจ๋งอ่ะ !!!!!!

พอเจออันนี้ไป เริ่มตาโต หูตั้ง หางกระดิก เอ้ย...ไม่ใช่ๆๆๆ 555

เริ่มตาโตลุกวาว สมองที่ง่วงๆงงๆตอนแรก ตื่นเลยครับพี่น้อง

เกิดความสนใจในวัดนี้ทันที 

มันต้องมีอะไรดีๆกว่านี้แน่นอน

.

.

.

แล้วก็ถึงเวลาเข้ารับฟังข้อมูลครั้งสุดท้าย ก่อนทำหน้าที่จริงในวันรุ่งขึ้น...สมมติว่าอบรมเสร็จแล้ว อิอิ ไวไหมล่ะ เอาเป็นว่า...ขออนุญาตย่นย่อระยะเวลาหน่อยละกันนะคะ^^

.

.

.

มันมีความประทับใจนะ ที่...แม้เราจะมาคนเดียว ไม่มีเพื่อนสนิทมาด้วย แล้วต้องแยกไปนำกิจกรรมรวมกับเพื่อต่างสถาบันอีก แต่บรรยากาศที่นี่... อบอุ่น อย่างบอกไม่ถูก คงเพราะทุกคนมาด้วยเป้าหมายอุดมการณ์ที่จะทำเพื่อส่วนรวมจริงๆ ไม่มีใครมาบ่น หรือหงุดหงิด กับเรื่องความไม่สะดวกสบาย เช่น ต้องมานอนรวมกัน นอนพื้น แอร์ก็ไม่มี ฯลฯ คือมาก็ไม่ได้สบาย แต่ทุกคนกลับมีรอยยิ้มบนใบหน้าตลอดเวลา และบรรยากาศมันอบอวลด้วยความสุข ความอบอุ่น และสนุกสนานดีนะ

และที่น่าสนใจมากที่สุดสำหรับเราก็คือ...

ระบบการจัดงานของวัดนี้

อย่าลืมนะ...นี่คืนวันที่ 11 นะ ยังไม่ใช่วันงาน  แต่คนก็มาเป็นหมื่นอ่ะ เดาว่ามาเตรียมงาน หรือมาซักซ้อมการทำหน้าที่เหมือนเรา แต่เชื่อไหมว่า... ไม่มีความวุ่นวายเลย ทุกอย่างเป็นระบบ ทุกที่ทางมีความเป็นระเบียบ มันน่าสนใจตรงที่...

ใครเป็นคนคิดระบบเหล่านี้...น่าศึกษาและเอาไปปรับใช้นะ

.

.

.

ความประทับใจอีกอย่างหนึ่งก่อนจะไปนอนคือ... 

"ห้องน้ำ"

สะอาดและแห้งมากกกกกกกกกกกกกก......

คือ...นอนในห้องน้ำยังได้อ่ะ

ทั้งที่มีคนมาใช้เป็นหมื่นนะคะพี่น้อง

มันแตกต่างจากวัดอื่นๆที่เคยไป ซึ่งหลอนมากกกกก

ความรู้สึกแย่ๆ ที่มีต่อวัด ค่อยๆดีขึ้น เหมือนทุกอย่างเริ่มต้นใหม่ ทัศนคติที่มีต่อวัด ถูกปรับใหม่หมด

ที่น่าทึ่งสุดๆก่อนนอนคืนนั้น คือ ป้ายในห้องน้ำค่ะ

"ให้คนที่มาใช้ห้องน้ำต่อจากเรารู้สึกเป็นคนแรกเสมอ"

คือ...ข้าพเจ้าอ่านหลายรอบมาก อ่านแล้วคิด คิดแล้วอ่านใหม่ กลับไปกลับมา 

เหยยยยยย....คือดีอ่ะ ใครคิดเนี่ยะ.......??

ใครเคยเห็นข้อความนี้บ้าง???? 

ครั้งแรกที่เห็นมีความคิดเห็นหรือความรู้สึกอย่างไรกันบ้างคะ?

มาแชร์กันได้นะคะ^^

ส่วนวันนี้พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อค่ะ